Przysłuchując się tej ciekawej dyskusji z niektórymi postulatami mogłam się zgodzić, inne zupełnie do mnie nie przemawiały. Przede wszystkim abstrakcyjnym pomysłem wydaje mi się chęć odbudowania teatru w tym miejscu – po pierwsze tuż obok znajduje się opera, a obecny teatr miejski także jest niedaleko, a po drugie od czasu lokalizacji ostatniego teatru, zmienił się bardzo mocno kształt ulic – gdybyśmy chcieli odbudować teatr według starego planu i w starej lokalizacji, jego ściana wypadałaby w połowie ulicy Mostowej – na co w swej prezentacji również wskazywała Pani Dyrektor MPU. Zdecydowanie bardziej przemawiały do mnie propozycje przedstawicieli Rady Estetyki Miasta, którzy to proponowali połączenie obiektu kubaturowego o funkcji kulturalno-kongresowej z terenami zielonymi – na przykład w postaci kaskadowego zejścia bulwarami nad taflę Brdy. Miałam jednak wrażenie, że patrzymy na ten temat nadal ze zbyt wąskiej perspektywy i do całości dyskusji dodałabym jeszcze dwa moim zdaniem ważne elementy – czas oraz sąsiednią przestrzeń.

W temacie sąsiedniej przestrzeni:
Już na pierwszym semestrach studiów architektonicznych uczy nas się, czym jest wnętrze urbanistyczne i jakie zawiera elementy, a skonstruowane jest ono w podobny sposób jak wnętrze pokoju, tylko przyjmując inną skalę wielkości – zbudowane jest ono z podstawowych elementów ograniczających trójwymiarową przestrzeń oraz obiektów, które znajdują się w środku: płaszczyzny podłogi, ścian, sufitu / sklepienia oraz elementów wolnostojących. Mając na uwadze tę prostą definicję, nie możemy toczyć dyskusji na temat Placu Teatralnego, pomijając któryś z tych elementów, a mam wrażenie, że na debacie zapomniano, iż ścianą Placu Teatralnego jest nie tylko pierzeja ulicy Focha, lecz stanie się nią również elewacja nowobudowanego kręgu Opery Nova, a także powinna nią być pierzeja przy ulicy Mostowej – w tej właśnie pierzei znajdują się trzy kamienice, z których dwie są siedzibą banków, a jedna, będąca siedzibą dawnego klubu Savoy, straszy w tej chwili pustkami i nie spełnia żadnej funkcji, poza byciem nieużytkiem. Uważam, że myśląc o Placu Teatralnym, powinniśmy również myśleć o nim z perspektywy przedłużenia i przedpola dla kamienicy Savoya – program funkcjonalny kamienicy oraz funkcja placu powinny się uzupełniać.

W temacie czasu:
Słuchając uważnie wypowiedzi prelegentów oraz bydgoszczan w trakcie wolnej dyskusji, miałam jedno nieodparte wrażenie – tkwimy jako ludzie bardzo mocno w przeszłości, a przecież projektować powinniśmy dla ludzi – tych współczesnych, ale także dla przyszłych pokoleń. Oczywiście nie chcę umniejszać pomysłom podkreślenia tożsamości miejsca, czy upamiętnienia ważnych wydarzeń, ale uważam jednocześnie, że w tej chwili nie jesteśmy gotowi określić w pełni funkcji, jaką Plac Teatralny powinien pełnić z jednego bardzo ważnego powodu – przestrzeń wokół niego bardzo dynamicznie się zmienia. W trakcie budowy jest właśnie czwarty krąg Opery Nova, w bardzo niedalekiej odległości powstaje dużej skali osiedle mieszkaniowe Nowy Port wraz z zespołem usług, spore zmiany planowane są także wobec Galerii Drukarnia, mieszczącej się nieopodal. Sądzę, że są to na tyle duże inwestycje, że mogą bardzo mocno wpłynąć na ducha miejsca i wprowadzić wiele zmian w zastanej przestrzeni. Pojawi się również sporo nowych potencjalnych odbiorców tego placu, z potrzebami których także powinniśmy się liczyć.

Podsumowując, bardzo cieszy mnie fakt, że temat Placu Teatralnego nie jest mieszkańcom, projektantom i przedstawicielom władz miejskich obojętny, że każdy z nas czuje, jaki potencjał ma to miejsce. Buduje również ilość pomysłów na zagospodarowanie tego miejsca – część z nich, zwłaszcza dotyczących obiektów kubaturowych i zachowania zieleni, da się z pewnością połączyć. Mimo wszystko jednak stoję przy stanowisku, iż bez uwzględnienia zabudowy wokół placu i bez wprowadzenia w sąsiednią przestrzeń nowych funkcji, nie jesteśmy w pełni ocenić, na jakie potrzeby powinien odpowiedzieć Plac Teatralny… lub plac o być może zmienionej w przyszłości nazwie.